ingeslingerd, maar nu echt

Vandaag hadden we een 'gebeurtenis': we zijn gegijpt! Na 5 etmalen ruime wind over bakboord, liggen we nu alweer drie uur over stuurboord. En voor je nu meewarig kijkt; dat is een wezenlijke verandering aan boord. Huibert stootte bijvoorbeeld z'n hoofd tegen de giek, die daar helemaal niet hoorde te hangen! Nu ja, de jachtigheid van Nederland hebben we dus wel een beetje achter ons gelaten.

"Op deze koers hebben we meer de zon in de kuip 's avonds, da's wel luxe!", zegt Huibert net.

 

Vannacht was de eerste heldere sterrennacht. Er is nu geen maan 's nachts, en het was de eerste nacht zonder veel wolken. Bijzonder prachtig. De zee werd erdoor verlicht; een aangenaam contrast met de nachten ervoor toen het werkelijk aardedonker was en ons toplicht de wereld om ons heen tot een meter of 200 verkleinde. Als extraatje vanmorgen kregen we Jupiter te zien, die op dit moment waarneembaar is aan de vroege oostelijke ochtendhemel (dat u het even weet!). Voor ons is die ochtendhemel overigens niet heel erg vroeg, aangezien we nog steeds de NL zomertijd als boordtijd gebruiken, maar inmiddels wel 20 graden zijn opgeschoven. In praktijk betekent dat dat we drie uur achterlopen op de plaatselijke zonnetijd (dat is dat om 12 uur de zon op z'n hoogst staat). Dus als ik om 24.00 op wacht kom, duurt het nog een paar uur voor het écht donker is. 

 

Qua ontmoetingen hebben we het afgelopen etmaal geen schip gezien. Wel drie walvissen die zich verraadden aan hun uitblaaswolkjes. Grappig; nog nooit zoiets gezien, maar het is onmiskenbaar hetzelfde als alle plaatjes en tekeningen in je jeugd je hebben geleerd. Na enige tijd lieten ze ook hun kolossale lijven zien (althans, het bovenste deel ervan). Verder heeft Huibert met succes de gekke 'rotte sinaasappelen' of 'aangegroeide tennisballen' aan boord gehesen. Het blijkt een soort clustertje van zeeanemonen te zijn. Waar ze van leven is me een raadsel; het water is hier zo schoon en helder dat het de blauwe kleur van spiritus heeft (temperatuur is wel met 3 graden toegenomen sinds Brest, tot 15 graden). Daar kan dus niet veel voedsel inzitten (gelukkig voegen wij nog wat toe). Qua beesten zijn we nu nog op zoek naar schildpadden en Portugese oorlogsschepen (grote kwallen). Zelf zou ik ook nog wel een vliegende vis willen zien (tot nu toe alleen door Huibert gespot).

 

De wind houdt zich aan de verwachting, en is aan het afnemen (maar nog niet zover dat we een gennaker gaan hijsen). Op dit moment is de te varen afstand nog 260 mijl. Met de daggemiddelden van afgelopen tijd zou dat 1,5

dag varen zijn, maar de inzakkende wind maakt dat wat onzekerder. Waarschijnlijk wordt het donderdag.

 

Qua eten werden we enigszins bepaald door de accucapaciteit. Het bewolkte weer - minder stroom uit de zonnecellen - in samenhang met de ruime koers - minder stroom uit de windgenerator - en daarbij Marc die de radar een nacht vrolijk liet doorbrullen (wel onder z'n kap zodat het niet werd opgemerkt) betekenen een bijzonder lage accuspanning. De minder belangrijke functies werden dus uitgeschakeld, en de koelkast was er daar één van. Vanavond aten we daarom een lasagna met spek (en spitskool uit NL) met een salade van komkommer en tomaat en heeel veel fèta. Wij klagen niet.

 

En dan, qua ingeslingerd; we zijn nu zo lang op zee, en er is zoveel veranderd t.o.v. de Noordzee dat we eindelijk het gevoel hebben 'echt los' te zijn. Dit mag nog wel een tijdje doorgaan!

 

Tot slot was ook vandaag de stemming weer zeer goed (best bijzonder na een beetje mailcontact en één weekendje proefzeilen).

 

Groet,
Marc

 

 

 

PS: voor het versturen van dit bericht zijn we afhankelijk van een kwetsbaar electronisch apparaat. Een tijd geen bericht betekent niet direct paniek!