Het is een beetje stil aan het blog-front… Dat wil niet zeggen dat er niets gebeurt!
Eigenlijk zou de boot op 25 maart het water in gaan, maar de reparatie als gevolg van het contact van de Glatisant met de Noord-Oostpolder-Dijk (zie het verslag van de Singlehanded 2008, onder 'links en artikelen') gaat minder snel dan gepland. Vorig jaar is de lekkage gedicht, en dit jaar moest het ingewaterde hout drogen. Dat duurt wat langer. In de tussentijd heb ik de oude (en bobbelige) antifouling afgekrabd en vervangen door een harde, strakke laag coppercoat (snelheid!). Verder is er een aantal aanpassingen gedaan om de veiligheid aan boord te vergroten, zoals extra ogen om je aan te haken in de kuip en lijntjes aan de kajuitschotjes om ze niet weg te laten waaien tijdens heftig weer. Ook zijn de bevestigingspunten van het parachute-anker storm-proof, zijn de luiken voorop écht waterdicht en verstevigd, en zijn de reddingsvesten van spat-zeiltjes voorzien. De afgelopen winter nadenken over 10Bf heeft dus effect gehad. En ik merk dat er nu (eindelijk) ook ruimte komt voor het beeld dat het gewoon lekker weer wordt, genieten in de zon, en het leven in het ritme van dag en nacht (zeg maar: de aanvankelijke reden om deze reis te willen beginnen).
Op het bemanning-front heb ik nu het grootste stuk rond. Paul en John zeilen de eerste week van juni mee heen van IJmuiden naar Brest (of iets eerder in het Kanaal als we erg veel wind tegen hebben). Jip en Joke gaan in augustus mee terug vanaf de Azoren naar IJmuiden. Het stuk heen van Brest naar de Azoren is nog niet definitief ingevuld, maar inmiddels heb ik wel contact met een aantal gegadigden. Hierover hopelijk binnenkort meer (het adagium ‘en desnoods ga ik alleen’ wordt waarschijnlijk geen realiteit).
Aan het begin van 2010 heb ik – enigszins tegen mijn natuur in – een planning gemaakt met ‘welke klus wanneer’. Gelukkig maar, want daardoor weet ik dat ik me nu niet perse hoef druk te maken over zaken die ik pas halverwege april of in mei zou gaan doen.
Met het uitvoeren van die planning wordt het wel stap voor stap concreter. De drie maanden afwezigheid op het werk is niet alleen mondeling toegezegd, maar ook echt geregeld en in de vakantieplanner ingeboekt; 20 mei is de laatste werkdag. De verzekering is op de hoogte. En de tickets voor het gezin naar de Azoren gaan we komende week boeken.
Maar ik weet bijvoorbeeld nog niet wat er nu allemaal gaat worden ingekocht voor het eten tijdens de oceaanoversteek (wat dan weer onhandig is tijdens de voorbereidende gesprekken met de bemanning).
Nu ja, alles op z’n tijd.
Marc
